بررسی ارتباط افشای اختیاری، کیفیت گزارشگری مالی و سودآوری شرکت ها

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی رابطه افشای اختیاری، کیفیت گزارشگری مالی و سودآوری در نمونه ای مورد مطالعه از شرکت های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران (جامعه آماری) بود. در زمینه هدف اصلی تحقیق نخست به بررسی رابطه افشای اختیاری و سود آوری شرکت ها (فرضیه شماره یک)؛ بررسی رابطه سطح افشای اختیاری و کیفیت گزارشگری مالی (فرضیه شماره دو)؛ و در انتها بررسی رابطه سطح افشای اختیاری و سودآوری در شرکتهای با کیفیت گزارشگری بالا (فرضیه شماره سه)؛ دنبال شد. داده های تحقیق برای یک دوره پنج ساله (1387-1391) از منابع صورت های مالی حسابرسی شده و نرم افزار ره آورد نوین در شرکت های نمونه گردآوری شد. نمونه مورد مطالعه 102 شرکت به روش تصادفی با اعمال شرایط از جامعه آماری انتخاب شد. در راستای تحقق اهداف تحقیق سه فرضیه مطرح و از طریق سه مدل رگرسیونی مورد آزمون واقع گردید. تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها با استفاده از نرم افزار آماری r انجام پذیرفت. به منظور بررسی نوع داده های ترکیبی از آزمون f لیمر و معیار آکائیک و آزمون هاسمن بهره گرفته شد. همچنین در هر یک از مدل های برازش داده شده، مناسبت مدل و فرض های زیربنایی آن به وسیله آزمون بریوش-گادفری بررسی شد. بر اساس تحلیل آماری صورت پذیرفته در هر یک از مدل ها، نتایج حاصل از فرضیه ها در سطح خطای پنج درصد نشان داد: بین سطح افشای اختیاری و سود آوری شرکت ها (سودعملیاتی شرکت ها) رابطه معنی داری وجود دارد. بین سطح افشای اختیاری و کیفیت گزارشگری مالی رابطه معنی داری وجود دارد. در شرکتهای با کیفیت گزارشگری بالا بین سود و افشای اختیاری اطلاعات رابطه معنی داری وجودندارد.